من در سال ۱۴۰۰ با بار خمودگی حاصل از ۳ سال انزوا قدم در راه پالایش نفت آفتاب گذاشتم.راهی که دریچه ای از یک دنیای سرشار از پویایی و سیالیت را برایم گشود. دنیایی که انرژی خود را از شور و شیدایی جوانانی سرشار از امید و انگیزه برای ساختن و پیش رفتن در آینده می گرفت و همین جریان پرشور و باطراوت، همچون آبی حیات بخش سرزمین روح خسته مرا زندگی دوباره بخشید و من این حیات را وامدار اندیشه های مدیری می دانم که با ایمان و باور بر قدرت و نیروی جوانی بستری را برای بالندگی نیروهای خود فراهم ساخته و می سازد.

قبل از حضور در آفتاب تنها اسم و رسم صنعت برایم اهمیت داشت. بعد از ورود به این محیط، متوجه شدم که یک سازمان تا چه اندازه می تواند یاددهنده و پویا باشد. آفتاب بهترین ها را در من به نمایش می گذارد. آفتاب سرزمین فرصت هاست، استعدادها را می بیند و به آن ها امکان رشد و توسعه می دهد. کار کردن در این محیط، روحیه مبارز و تسلیم ناپذیر افراد را تقویت می کند. در آفتاب هرگز کسی ناامیدی را تجربه نخواهد کرد.

اصلا قرارمان این نبود انقدر درخشان، انقدر سریع، انقدر نترس آفتاب همین است… هر چه نزدیک تر می شوی، درخشان تر و گرما بخش تر می شود.